Propere was gestolen in Sydney

Vandaag was/is het echt een beu dag! Voor het eerst in al de jaren die ik al reis (en meestal is dat niet naar 'Westerse' landen) zijn er dingen van ons gestolen! Omdat het onze laatste dag in Sydney is besloten we om een grote was te doen in de wasserij van het gebouw waar ons hotel in zit. Hotels zijn hier heel erg ingesteld op rondreizende toeristen want je vind zelfs een strijkijzer en strijkplank in de kamers. In die wasserij kunnen enkel hotelgasten komen en de andere appartementsbewoners omdat je een badge nodig hebt om de lift en enkele deuren te bedienen. Wij doen dus onze was, en steken alles daarna in de droger. Ik ging met Kai naar de kamer en bart ging in de buurt van de wasserij een boek lezen. Omdat nog niet alle was droog was stak bart een deel terug in de droger. In die 15 minuten ging hij om een broodje in de snackbar naast het hotel. Dat duurde wat langer dan voorzien maar ik kon niet om de was omdat we maar 1 badge hebben en bart had die mee om terug binnen te kunnen. Tegen dat hij terug in de wasserij kwam was onze was verdwenen. Hij dacht eerst dat ik er om gekomen was. Vervolgens dacht hij dat er iemand alles had weg genomen omdat we enkele minuten te laat waren. Dus wij dan maar naar de receptie waar ze ons niet echt geloofden tot de dame van de droger boven de onze merkte dat haar onderbroeken was ook verdwenen was. Nu werd het wachten tot de nachtwaker aan zijn shift begon om eventueel de camerabeelden te bekijken. Ze gingen ons bellen. De receptie van ons hotel intussen kennende zijn wij dan maar zelf naar de security gegaan. Die mens was nogal kwaad, vooral toen we vertelden dat het om het grootste deel van Kai zijn gerief ging (het was zijn eerste werkdag na zijn vaderschapsverlof, dus hij had het extra met ons te doen). Helaas kon hij de camera beelden nog niet bekijken omdat de manager van 't gebouw niet aanwezig is. We wachten nu op telefoon en op de terugkomst van de manager (hopelijk voor 12u morgen middag). Intussen ging hij wel eens de toer van 't gebouw doen en overal kijken om te zien of er geen onnozelaar alles van 't dak gekegeld had (o wee als ik dien te pakken krijg). We hebben hier zelf al gekeken maar er staat zo'n straffe wind dat alles wat van 't 45ste verdiep gesmeten wordt meteen gaat vliegen.
Ik snap ook niet goed wat iemand kan aanvangen met iemand anders was en al helemaal niet met de XXL onderbroeken van de dikke dame (tenzij je van basejumpen houdt ofzo??) Trieste score: kai zijn dure slaapzak (allé een deel er van want de mouwen lagen nog op onze kamer en de binnenslaapzak ligt thuis). En die slaapzak kunnen we niet zo maar vervangen want hier in 't centrum zijn quasi geen baby spullen winkels plus dat soort slaapzakken hebben ze hier niet en in Tasmanië hebben we dat echt nodig wegens de koude nachten ginder. Zijn pijama, zijn badhanddoek, bijna al zijn zomertshirts en zijn shortjes, het eerste bodietje dat ik voor hem kocht toen hij nog in de buik zat (een specialeke), nog een bodieke. Voor de rest 't merendeel van mijn stadskledij (heb nu enkel nog sportkledij en de warme kleren waarmee we door reisden) en Bart zijn short. Gelukkig dat we de draagdoek al voordien uit de droger gehaald hadden want die is geleend plus dat vind je hier gewoon niet.
Ik ben ook helemaal niet te spreken over de reactie van het hotel personeel, of van de reactie die er niet komt/kwam. Ze kunnen tenminste toch eens vragen of ze iets kunnen doen of helpen. Ik ben dan zelf ook maar met een paar bewoners gaan praten (met een zielig kijkende kai op mijn armen) in de hoop dat die ook eens gaan rondneuzen. Maar 't maakt mij vooral erg kwaad dat iemand de dingen van mijn kleine ventje pikken!
En de airco is weer eens kapot. Wilden ze niet toegeven maar we hebben ook bij andere gasten gechecked. Toen ik dit ging melden zeiden ze me dat de airco wel werkt want ze was vandaag net hersteld (ze wordt hier elke dag net hersteld hebben we al gemerkt) en ze hadden gecontroleerd in een deel kamers. Verder impliceerden ze dat ik de thermostaat niet correct bediend had. Dat het een simpele aan/uit knop was wilden ze niet gehoord hebben. Ik ben daar maar boos weg gestapt met een sarcastische 'it works everywhere, except in our room'. Ze gingen mischien iemand sturen. Een paar uur later gaf een andere receptiedame tenminste al toe dat 't kapot was en jawel: it's gonna be fixed tomorrow.
In chinatown hadden de chinezen nog niet veel zin in chinees nieuwjaar want er was weinig activiteit (dus nog geen papieren draken gezien) en de kippeharten, varkensoren, varkensingewanden, eendetongen en dergerlijke op de menu kaart konden ons ook niet echt verleiden.
Verder hebben we vandaag ook nogal geworsteld met het openbaar vervoer. Sydney heeft een heel uitgebreidt netwerk van bussen en 't is dus nogal een gepuzzel om uit te zoeken welke bus naar waar gaat. En de dagkaart die we gekocht hadden bleek niet te werken op de explorer bussen en monorail die we hadden uitgestippeld om op onze bestemming te geraken. Dan maar een stukje met de boot waar we bleven wachten tot we na een half uur door hadden dat we op de verkeerde aanlegsteiger zaten (wat de hitte al niet met een mens doet). De gallerij/shop met aboriginal kunstwerken waar we half Sydney voor doorkruisten (bart wil graag een didgereedoo) bleek aan de heel prijzige kant te zijn en dat kan onze portemonnee niet trekken. Op terugweg wandelden we dan wel weer door een heel leuke buurt met lage huisjes (wat een contrast met de binnenstad met zijn wolkenkrabbers) en allemaal eigenzinnige boetiekjes en winkeltjes met heel veel schoon kleedjes. Ik mocht niets kopen want onze valiezen zitten (zaten) propvol en we zitten ook zowat aan onze gewichtslimiet.
Maar dit is na deze avond natuurlijk ook geen probleem meer.....
Hopelijk kan er morgen nog iets gedaan worden om onze kledij te recuperen, of krijgen we op tijd nieuws zodat we in een rappeke eventueel nog kunnen gaan winkelen voor we de vlieger op moeten. We kijken erg uit naar Tasmanië, want we zijn de vochtige hitte van Sydney wel beu.
Voor de rest hebben we hier veel bekijks als Kai in zijn Sack 'n Seat zit. Das een soort zitzak die over bijna elke soort stoel past waar je je kleintje kunt in vast gespen. Erg handig zodat je niet overal een kinderstoel moet meenemen. Er zijn al heel wat australiërs aan ons tafeltje gestopt om te vragen waar we dat vandaan haalden en ze vinden het allemaal erg handig. We zijn hier dus trends aan 't zetten! Als de Sack 'n seat website opeens een piek kent ligt dit aan ons ;)
Duimen nu maar: op een niet zo zweterige nacht zonder chinese indigeste en op de
kaboutertjes die onze kleren gaan terug brengen.... (na 't basejumpen met de XXL onderbroek en de pijamaparty met kai's slaapgerief)

UPDATE: ik was deze morgen al super vroeg wakker en tegen 6.00h stond ik al in de lobby om de politie te laten komen. Per telefoon hebben ze dan mijn verklaring genoteerd en ze gingen volk sturen van zodra de manager van het gebouw er was. Zij moest dan door alle camerabeelden gaan. Niet simpel omdat we met een deadline zitten. Intussen werden nog dingen als vermist opgegeven: iemand was zijn blauwe emmer kwijt. Eindelijk mocht ik de camerabeelden niet zien (wet op privacy) maar op een bepaald moment toonde de manager me een frame van een meisje met vanalles in haar handen. Of we haar kenden? De persoon in beeld had inderdaad een hoop was en een emmer met een plant in (tot grote verontwaardiging van de manager was het een plant van op het terras). Maar er waren nog geen beelden dat ze effectief die dingen uit de wasruimte gehaald had.
Tegen 9.30 kwam de politie erbij en die gingen samen met de manager naar de beelden kijken. Heel sympathieke mannen. De dikke dame van de onderbroeken kwam ook opdagen maar zij was te beschaamd en wilde zeker geen aangifte doen. Tijdens het uitchecken vertelde een andere gast die net voor ons zijn was had gedaan dat er nadien een meisje naar hem kwam (die aan de beschrijving voldeed) en hem vroeg om voor haar te badgen. Wij terug naar de manager en de politie om dit te vertellen en zij hadden dit intussen ook op de camera gezien en ook dat zij effectief de dader is. Ze waren ook erg opgetogen omdat de beelden zo goed zijn (heel veel beelden van haar gezicht en handelingen) en gaan alles nu tegen hun database gooien want het gaat niet om een gast of bewoner. Onze dingen gaan we voorlopig niet terug zien maar ze houden ons op de hoogte.
Nu moeten we in een klein uurtje tijd dus al die dingen voor Kai terug gaan zoeken...