weer op weg

We zijn eindelijk uitgekeken geraakt op al die tempels dus het werd tijd om weer op pad te gaan. We hebben besloten om over te steken naar Battambang en van daaruit in 3 dagen naar hoofdstad Phnom Penh te fietsen.
In de reisgidsen staat de oversteek per boot aangegeven als niet te missen en zo kun je het wel noemen, alhoewel....
De boot is vrij duur dus wordt deze enkel door toeristen genomen. Vanmorgen kwamen ze ons dan ook tegen 6.00h aan ons hotel oppikken. En natuurlijk was dat weer buiten onze fietsen gerekend. Die konden niet mee. Na veel zever besluiten we dan maar de 14km naar de boot te fietsen. Helaas, wel op nuchtere maag en in 40 min want anders was de boot weg. En de wegen hier kennende...we zijn er geraakt maar met de tong tot op de trappers. Dan het volgende spel: een veel te kleine boot en zever over de fietsen. Van allerlei ventjes komen ons vertellen dat we bij moeten betalen en allemaal vragen ze een ander bedrag. Dus oude truukje bovenhalen: aan onze maximum prijs blijven vasthouden en blijven wachten totdat ze vertrekken en dan moeten ze ons wel meenemen. Daardoor waren natuurlijk alle plaatsen in de boot bezet en mochten we op het dak plaats nemem. Leuk voor het uitzicht, iets minder leuk wegens de alweer blakende zon. De boot trip zelf is spectaculair: eerst een uurtje varen over het meer en dan duiken we de wetlands binnen: moerasig land doorsneden met een hele hoop kanaaltjes. Normaal duurt deze trip 5 uur, dat is, in eht natte seizoen wanneer het waterpeil 5 meter hoger staat. Nu moet de stuurman al zijn kunsten boven halen om nog door de nauwe kanaaltjes te kunnen. We lopen dan ook verschillende keren vast en ook de schroef moet verschillende keren vrij gemaakt worden omdat die regelmatig vol takken, visnetten en plastiek komt te zitten. Dus de tocht loopt uit tot 8 uren. Wel plezant omdat je voortdurend door drijvende dorpjes vaart en overal proberen vissers hier de kost te verdienen in het modderige water. We meten vandaag alweer temperaturen tot 43 graden en alweer zonder enig plekje schaduw. Gelukkig hebben wij ons goed voorzien van water. De meeste andere toeristen niet en de ene na de andere verdwijnt van het dak om in het overvolle ruim te kruipen. Wij houden natuurlijk vol. Uiteindelijk na de zoveelste keer vast te lopen kunnen we niet echt verder meer en worden we (2 boten van elk 30 man) op de over afgezet. Daar staan 4 pick ups te wachten om ons terug naar de bewoonde wereld te brengen. Iedereen kijkt vol ongeloof. Moet alle bagage, 60 man en 2 fietsen in 4 jeeps? Zonder veel pardon wordt mijn fiets uit mijn handen geplukt en ergens achterop gebonden. Bart wou fietsen maar ik vond dat we nu zoveel extra betaald hadden dat ik nu ook het genot van een overvolle auto erbij wil. Plus we zitten te midden van de velden en de stad is waarschijnlijk nog ver weg. Ook hier beland ik weer op het dak. Een goed plaatsje want ik zit boven het stof en moet niet balanceren op het randje van de laadbak. Wel moet ik zorgen dat ik op tijd mijn hoofd in trek voor laaghangende takken en moet ik mij goed vasthouden of ik lig op de motorkap. De rit is plezant, we duiken diepe putten in en af en toe helt de jeep gevaarlijk over. Iedereen zit te joelen van plezier. De jeep waar bart in zit heeft minder geluk en rijdt verschillende keren vast of verliest lading. UIteindelijk komen we in de 2de grootste stad van Cambodja en is eht rushen om een hotel te vinden en zo snel mogelijk onder die douche te kunnen kruipen. Warme douches kennen ze hier niet maar intussen zijn we dat koud water goed gewoon en het voelt veel beter aan dan warm water.
En nu staat ons hoofd nog naar 1 ding: al het uitgezwete vocht weer aanvullen!

Oh ja, fotos op de blog zetten is bijna onmogelijk want de verbindingen zijn heel traag. Waarschijnlijk kunnen we de volgende dagen ook niet meer online.


Vele groetjes van 2 bruingebakken halfgare 'farang'(bleekscheten zoals ze hier zeggen)