Intussen zijn we halverwege het turkije verslag blijven steken. In dit jaar dat ik niets geblogd heb is er heel veel gebeurd. Later meer daarover. Eerst nog even wat turkije herinneringen ophalen.
Na ons bezoek aan Ani, kennismaking met enkele andere reizigers en het oplopen van een beestje in de buik, besluiten we met z'n allen een auto te huren en de omgeving van Kars te verkennen. De zoektocht naar een goed huurcontract is al een avontuur op zich maar het lukt ons toch. We gaan op zoek naar enkele bezienswaardigheden die in de Lonely planet beschreven staan. Ik ben nog steeds neit gerecupereerd en voel me nog erg mottig. Het eerste dat we willen zien is 'Seytan kalesi' (satans burcht). Dit vinden is niet simpel en via een meer met pelikanen sukkelen we per ongeluk bijna de turks-georgische grens over, zeer tot ongenoegen van de daar gestationeerde militairen. Terwijl wij de pelikanen fotograferen komt ineens een legertruck met gewapende soldaten aan stormen en worden we (vriendelijk) verzocht om rechtsomkeer te maken. Snel gebeurd als er een kalashnikof op je gericht is. Na veel ommetoeren vinden we een onoogelijke dorpje met een krottig huisje op het eind van een weg. We parkeren en de anderen gaan te voet verder. Ik voel me te slecht en besluit in de auto te blijven liggen. Na enkele minuten echter komt een vrouwtje op het raam tikken. Ze wil weten waarom ik in de auto lig en als ik teken doe dat ik me niet lekker voel moet ik van haar in haar huisje komen waar ze me neer plant op haar sofa, me een hoop dekens geeft, een Ayran (goed voor alles) en waar ik moet slapen. Weird maar heel erg vriendelijk. Na een paar uur zijn de anderen terug, die me natuurlijk in de auto niet vinden. Gelukkig merkt het vrouwtje het waarna ze met zijn allen haar huisje binnen komen, proberen een gebaren conversatie aan te gaan en wat fotos nemen. Ongelooflijk die Turkse gastvrijheid.
Het volgende punt dat we bezoeken is Cildir lake, een erg mooi meer dat hier en daar toch erg te lijden heeft onder allerlei vervuiling. Hier genieten we nog even van de rust en de zon die begint onder te gaan.
Na een lange dag leveren we de auto in, gaan met onze nieuwe vrienden nog lekker eten en nemen afscheid. Morgen gaan we allemaal weer onze eigen weg.