Nemrut Dagi

Na ons kort verblijf in Mardin doorkruisen we verder Turkije. We zijn intussen al op terugweg naar Istanboel. Via allerlei omwegen belanden we aan de voet van Nemrut Dagi. Op deze berg heeft 1 of andere megalomane koning vele eeuwen terug een artificiële bergtop laten aan leggen met twee terrassen: een oostelijk geörienteerd terras om de zon te begroeten en een westelijk terras om de zon te zien onder gaan. Hij zou naar verluidt ook onder die bergtop begraven liggen. Onze bus dropt ons af aan de voet van de berg. We lopen nu een stukje te voet naar boven in de hoop lokaal transport die naar boven gaat tegen te komen. In het eerst volgende dorpje proberen ze ons wijs te maken dat niemand nog naar boven gaat. We dienen hier te blijven slapen. En dat terwijl er steeds busjes passeren. Wij doen telkens teken om te stoppen maar de man die ons aan de praat houdt doet telkens teken om niet te stoppen. Als hij ons maar niet kan overtuigen probeert hij ons dan een slaapplek op te dringen in een lodge van een familielid. Wij zeggen braafjes van ja, geraken zo toch aan transport. Aan de lodge in kwestie weigeren we uit te stappen, we willen namelijk in de laatste lodge onder de top slapen omdat we voor zonsopgang nog op het oost terras willen staan. Uiteraard volgt weer veel discussie. Ze willen ons nu weer wijs maken dat het transport niet door rijdt en dat we hier moeten blijven. Omdat we weigeren rijdt het busje toch door om lokale mensen en hun inkopen/oogsten af te zetten op de afgelegen boerderijen. Bart helpt telkens vriendelijk met de vele kratten tomaten en zakken levensmiddelen van het dak van de bus te halen. Zo merken de inzittenden dat we de kwaadste niet zijn en er onstaat weer een discussie. We verstaan het uiteraard niet maar uit de gebaren en blikken lijkt het er op dat ze vinden dat we niet verder bedot moeten worden en dat we toch op onze bestemming moeten gedropt worden. Uiteindelijk geraken we laat in de namiddag op onze bestemming. We regelen een lift naar de ingang van het national park voor de volgende ochtend (zeg maar nacht) om daarna meteen de berg af gevoerd te worden zodat we onze lange afstand bus naar Capadocië nog kunnen halen.
De volgende ochtend is het veel te vroeg op staan. We zijn zowat de eersten die aankomen en het is nog pikkedonker op de terrassen. Tegen zonsopgang komen er steeds meer toeristen. De zonsopgang is magistraal. We hebben een schitterend zicht op het vroegere Mesopotamië. Nog wat snelle fotos en dan koersen om onze bus te halen.
Nemrut Dagi, vreemde ervaring weer maar absoluut een aanrader!