De volgende dagen reizen we verder, naar Van, een moderne stad midden in Turks Koerdistan waar we het kasteel bezoeken en een park waar de mensen een erg rare gewoonte hebben. Overal in het park zijn bronnen en de mensen komen er in grote hordes met allerlei containers water tappen. Sommige nemen het water mee naar huis maar andere gieten het dan een beetje verder in het park weer allemaal weg. Na Van twijfelen we een beetje over onze reisroute. We besluiten naar Diyarbakir, de koerdische hoofdstad te trekken om de stadswallen te zien (niet zo indrukwekkend). Van daar rijden we naar Mardin, een off the beaten track plaatsje volgens de lonely planet, niet ver van de Iraakse grens. Het blijkt uiteindelijk een stoffig stadje te zijn, vol boutique hotels. We krijgen een gigantische sprookjeskamer, mag wel voor dat geld, maar ook al is dit een chique hotel, ze moeten toch nog leren wat meer respect voor de gasten te krijgen door snachts wat stiller te zijn! Veel is er hier niet te zien, behalve zand. Uit Iraak komt niets goed zeggen ze hier, bewijst ook de zandstorm die uit de Iraakse woestijn komt aanzetten. Levert wel mooie fotos op!
No comments:
Post a Comment