Na een welverdiende nachtrust genieten we op het gemak van ons eerste turkse ontbijt: komkommer, olijfjes, verse overheerlijke tomaten, kaas, honing en grote hompen ekmek (brood) en natuurlijk çay. Daarna wandelen we naar het dorpspleintje waar de dolmussen vertrekken. Onderweg vinden we een vol pakje sigaretten. Ideaal om als cadeautje aan te bieden want ze roken hier allemaal als ... turken.
We moeten nog een klein uurtje wachten eer het busje naar Yukari Kavron vertrekt. Onze bagage wordt op het dak gebonden en dan volgt het obligate op en neer rijden in de hoop nog wat extra passagiers op te pikken. Daarna volgt een indrukwekkende rit over een weg waar een ervaren 4x4 chauffeur nog over zou twijfelen maar het minibusje geraakt er zonder kleerscheuren door. Wanneer we in het zomerdorp Yukari Kavron, hoog in de bergen aan komen heeft de befaamde mist ons al volledig ingepakt en motregent het lichtjes. Bart bied de chauffeur tot groot jolijt een sigaret aan. De man wil gelijk het ganse pakje in beslag nemen maar neemt dan toch vrede met 1 sigaret. Tegen 11h beginnen we dan eindelijk aan onze trektocht en de gps bewijst al direct zijn nut in dit mistig weer. En dat weer wordt gedurende de tocht alleen maar erger. We lopen nu al volledig in regenkledij en alles is al doorweekt. Middagpauze nemen we half beschut achter een steen tegen de straffe wind. Volgens de kaart denken we dat we al dicht bij onze kamp plaats zijn maar een totaal uitgeput koppeltje dat we tegen komen zegt dat het nog 4 uur stappen is. De moed zakt me samen met het regenwater al helemaal in de schoenen. De hoogte en de zware rugzak beginnen zwaar door te wegen. Gelukkig komen we even later een Nederlands koppel tegen die ons vertelt dat de kampplaats hooguit een half uurtje verder is. Wel moeten we opletten want door de dichte mist zouden we ze kunnen missen. En inderdaad, het meertje dat de kamp plaats aanduidt is door de dichte mist onvindbaar. Gelukkig zien we op een vlak stukje een klein tentje staan. De bewoners informeren ons dat we best niet op zoek gaan naar het lager gelegen meer. We zetten in een sneltempo de tent op want we zijn helemaal verkleumd en nat tot op het bot. Gelukkig heb ik wat thermische kledij ingepakt (je weet maar nooit). De rest van de namiddag lummelen we wat in de tent. Tegen de avond merk ik opeens dat de mist een ogenblik opgetrokken is. Met nieuwe energie waag ik me uit de tent om foto's te nemen. We babbelen ook even met onze buren. Dat zijn 2 Israëli's, grote broer met zijn kleine broertje. Bij wijze van Bar Mitswa neemt grote broer kleine broer mee naar de top van de Kaçkar waar hij 4 jaar terug ook al eens was. We spreken af dat we morgen samen verder trekken.
We knutselen een avondmaal ineen, Bart pruts nog wat op de gps en tegen dat het goed en wel donker is liggen we al onder de wol, hopend op een droge dag morgen.
No comments:
Post a Comment