Sunday, September 21, 2008
vrijdag 29/08 - zaterdag 30/08: de plannen veranderen al.
Na nog enkele uurtjes op het werk is de vakantie dan eindelijk een feit. Thuis moeten er nog op 't laatste moment verschillende dingen ingepakt worden, nog snel een douche, wat restjes uit de frigo eten en dan moeten we al de trein op richting Antwerpen. In Antwerpen moeten we onze tickets voor de treinrit naar Schiphol ophalen en dit geld dan meteen ook als check in voor de vlucht. Verschillende reizigers hebben dit al over het hoofd gezien en mogen als gevolg niet mee op de vlieger. De treinrit verloopt vlotjes en de vele Nederlandse waterwegen zitten vol met reigers wat een mooi zicht is. Op Schiphol kunnen we vlot inchecken en na een snelle snack kunnen we al richting gate om te boarden. Netjes op tijd, om 22h35 vliegen we met KLM naar Istanbul. We komen daar rond 1h30 aan en al snel merken we dat er geen (publiek) transport meer is naar de stad. We worden dan ook bijna onmiddllijk geronseld door een stelletje turken die ons herkennen voor de nog lichtjes naiëve toeristen de we zijn. Ze willen ons een taxirit van 200 YTL (ongeveer 100 euro) per persoon naar de stad aan smeren. Wij denken er niet aan. Wat rondvragen leert ons dat de eerste busjes/trams tegen 5h terug rijden. Volgens ons geraken we zo nooit op tijd in het treinstation waar we normaal gezien om 8.30 de trein op moeten voor de 35 uur durende rit naar Erzurum, helemaal in oostelijk Turkije. Een treinrit waar we heel erg naar uit zien. Ander alternatief is de nacht trein naar Ankara nemen en dan de volgende nacht de trein naar Erzurum te nemen. Dit lijkt ons niets want dan moeten we moe als we zijn nog een dag bepakt en bezakt in het hete Istanbu rond sloffen en verliezen we quasi een dag aan reistijd. Op het scherm binnenlandse vluchten zie ik dat er om 4h een vlucht naar Trabzon is en van daaruit kunnen we ook in de Kaçkar bergen komen, onze eerste bestemming. We moeten dan wel onze trektocht wijzigen maar dat is snel gedaan. Navraag bij de balie van Turkisch Airlines leert dat er nog plaatsen zijn en dat de prijzen ook meevallen. Knoop sle doorgehakt, nog een uurtje slapen, anderhalf uurtje vliegen en we zitten al aan de andere kant van Turkije in Trabzon aan de zwarte zee. We zitten hier al heel dicht tegen Rusland en Georgië en ik vind dat het stadje een Oostblok sfeer heeft. We zijn nog niet gewoon aan het bus syteem in Turkije dus we moeten nog zoeken. Eerst de bus op naar Pazar waar we direct kunnen overstappen in een minibusje naar Ayder. Zowat gans het openbaar vervoer in Turkije draait op zulke minibusjes, dolmus genaamd. Nog voor de middag komen we aan in Ayder en we denken dat we in Zwitserland beland zijn. Het is hier prachtig, groen, vol houten huisjes. We zoeken een pensionetje verwijderd van de hoofdbaan en proberen met handen en voeten te weten te komen hoeveel een kamer kost. Bijna niemand spreekt hier Engels en wij verstaan nog geen Turks. We verorberen onze eerste Turkse maaltijd en gaan daarna op zoek naar wasbenzine voor onze brander. Niet te vinden, en ook geen gewone benzine. Dus dan maar weer de dolmus op, naar een lager gelegen stadje en vandaar nog een paar kilometer te voet verder naar een tankstation. We moeten daar eventjes wachten op onze bus terug en krijgen daar ook meteen al onze eerste Turkse les van de jongen die de pompen bediend. Als tegenpresatie krijgt hij Engelse les van ons.
Tegen dat we terug in Ayder terug zijn is de mist uit de bergen opgekomen en regent het zelfs lichtjes. We zoeken nog even het internet cafe op, drinken de eerste van vele çays (thee), eten nog en duiken vroeg ons nest in.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment