Hallo allemaal,

Momenteel zitten we in Vientiane, de hoofdstad (alle, wat je een stad kunt noemen?) van Laos. Het is hier nog steeds warm, lekker lente warm, zo'n 25 graden.

De treinrit naar hier was HEL! Zelfs bart die overal doorheen slaapt heeft amper een oog dicht gedaan. De bedjes waren wel comfortabel maar de spoorlijn was dat niet. Precies of we gans de nacht op een kermis attractie zaten. Dus alweer een slaaploze nacht....
De eerste kilometers op de fiets waren heel plezant. Van alle kanten wordt er gezwaaid en geroepen en als we dan heel luid 'hello' terug roepen dan kan hun dag niet meer stuk.
Den asfalt ligt redelijk maar er passeren wel constant zware vrachtwagens en hopen brommertjes dus je zit binnen de korste keren onder een laag stof.
We zien hier ook voortdurend westerlingen op de fiets. Heel wat mensen hebben zijn op fietstrekking of huren hier ter plaatse een fiets.
Intussen hebben we hier al kilos fruit binnen. Overal staan stalletjes waar je sapjes en fruit naar keuze kunt kopen. Gisteren hebben we ook uitgebreid de accuraatheid van de plaatselijke kaarten uit getest. We hebben uren rondgereden op zoek naar het juiste busstation waar we onze tickets voor de nachtbus naar Pakse kunnen kopen. Toen we dat uiteindelijk gevonden hadden vroegen ze 6 dollar per fiets als transport kost (das nog eens 1/3 van de prijs van een ticket er boven op) wat helemaal niet correct is. We zijn dan uiteindelijk op zoek gegaan naar een andere bus maatschappij en andere reizigers hebben ons daarbij aangeraden om niet te vermelden dat we fietsen bij hebben. Dus deze nacht wordt waarschijnlijk weer een slaaploze nacht op de bus.
Ook deze nacht was veel te kort. We waren nog maar net onder ons muskietennet gekropen of de onderbuur kwam thuis en zette meteen de stereo volle bak. Daartussen heb je nog het geluid van de alomtegenwoordige brommertjes en tuk tuks en wat blaffende honden. Op zo'n momenten missen we echt onze tent en die rustige nachten in een of ander afgelegen natuurpark. Maar dit is Azie.
Vandaag gaan we nog even een Budha park gaan bezoeken, zo'n 25 km buiten de stad. Hopelijk raken we zo wat stadsdrukte kwijt.

De volgende keer proberen we ook eens wat fotos op de blog te zetten...

groetjes.......
(sorry aziatische keyboards mankeren enkele tekens dus we kunnen niet alles correct spellen)

Bangkok

Hallo allemaal uit het hete bangkok,

Nu pas zijn we er aan toe geraakt om eens het internet op te zoeken. We zijn nu anderhalve dag in BGK en we beginnen de temperatuur al aardig gewoon te worden.
Onze vlucht verliep zoals gewoonlijk weer in een waas waar tijd geen betekenis heeft. Over ons fietsen deden ze helemaal niet moeilijk. Die zijn dus zonder deuken mooi op de luchthaven afgeregeld. Enkel mijn achterlicht besloot om nog even zonder mij verder te reizen.
Uiteraard was het reisbureau vergeten te melden aan het hotel dat we de fietsen meehadden (alhoewel dat wel op onze bestelbon stond) en dus had het hotel een gewone auto gestuurd om ons op te halen. Vielen die mannen achterover toen ze ons uit de arrival hall zagen komen. Na veel telefoontjes en 'sorry sorry sorry' kwam er uiteindelijk een minibusje ons op pikken.
Intussen hebben we hier al alle soorten vervoer uitgetest : tuk tuk (3wielers), skytrain, metro en zelfs een hels fietsritje tussen linksrijdende autos.
Straks nemen we de express nacht trein nr de grens met Laos. Helaas waren alle 2 persoon coupes al lang uitverkocht dus nu liggen we in een slaapwagon van 40 man.
Ben benieuwd

groetjes allemaal

bijna weg

De laatste avond thuis...ik had gehoopt om nog een rustig avondje met een boek in de zetel te zitten maar natuurlijk moeten er nog 1001 dingetjes niet vergeten worden.
Daarnet zijn we toch voor alle zekerheid toch nog eens bij de fietsenmaker langs geweest en maar goed ook. Bart had even met mijn fiets gereden en had zo opgemerkt dat de versnellingen toch niet helemaal soepel doen wat ze moeten doen.
En inderdaad, die stonden helemaal verkeerd afgesteld. Blijkbaar had de winkel die mijn fiets heeft geleverd alles echt in orde moeten zetten wat ze niet gedaan hebben. Zo zijn mijn spaken ook niet goed genoeg opgespannen wat bij lang en heftig rijden wel eens tot een kapotte spaak kan leiden.
Op 't laatste moment heb ik ook nog 2 grote kartonnen dozen voor fietstransport kunnen afluizen. De fietsenmaker had namelijk net twee nieuwe fietsen binnen gekregen en de transportdoos zat er nog rond. Het is een soort hoes in karton die je over je fiets kan schuiven. De wielen en een stukje van het stuur blijft vrij zodat de bagagemannen de fiets nog gemakkelijk kunnen weg zetten (zetten en niet smijten hoop ik). Echt een meevallertje want nu moeten we zelf niet meer aan de slag met schaar, karton en plakband.

Intussen ben ik ook mijn adressenboekje kwijt, dat zal wel ergens in de verhuis van vorig jaar gebleven zijn. Dus iedereen die een kaartje wil: adres in de comments zetten!
Eén ding wat we deze keer alvast niet vergeten zijn: vreemd geld. We zijn tegenwoordig zo gewoon om overal met euros te kunnen betalen! Nu ja, veel nemen we niet mee: wat dollars als noodrandsoen en een beetje Thaise Bath om visas enzo te betalen. De rest kun je beter ginder uit de muur halen.

Nog 24 uur en we zitten op de vlieger...

clubavond

Vanavond geven bart en ik een foto voorstelling over onze reizen naar patagonië en marokko.

Gisteren keek ik nog snel even naar de fotos en 't is ongelooflijk hoeveel feiten ik alweer vergeten ben. Gelukkig blijven de mooie beelden en de indrukken en de mensen die we ontmoet hebben in ons geheugen gegrift.

De storm van gisteren is goed verteerd maar zowel tijdens onze reis naar Patagonië als naar de Hoge Atlas hebben we minstens even erge windstoten te verduren gekregen. Maar meer daarover vanavond!

Intussen... nog 1 week......

Olie

Ik moet toegeven, ik was niet weg van mijn camionbanden maar nu mogen ze er toch wel even blijven op liggen.
Gisteren moest ik na het werk nog snel tussen 2 regenbuien door naar het stadhuis om mijn reispas. Vlak voor de bocht van 90° onder het spoor door helt de baan (een gevaarlijke bocht voor automobilisten). Nu was er juist een lading treinreizigers gedropt en willen of niet, ik moest toch stoppen toen een zwangere vrouw het zebrapad opliep. Met veel remgepiep sta ik even later nogal verbaasd bijna neus aan neus met de zwangere vrouw, waarbij mijn achterwiel mijn voorwiel al bijna voorbij gestoken had. Bleek daar een grote plas olie te liggen. Gelukkig plakken mijn camionbanden goed aan de weg of anders lag ik op de zwangere vrouw. Met mijn fijne bandjes ging het wel zover geweest zijn. Het oliespoor liep trouwens nog een heel eind door.
Als brave burger heb ik het oliespoor meteen gemeld aan het stadhuis waar het terecht kwam bij schepen van openbare werken en vandaar dan bij de politie. Een half uurke later was de brandweer er en stond er een grote file. En is Melle weer een beetje veiliger.

weer

Ik heb mij er al bij neer gelegd dat we geen sneeuw meer zullen zien voor we vertrekken. Helaas zorgt het wegblijven van de winter wel voor echt rot weer. De wind en regen maken elke fietsrit tegenwoordig zeer onaangenaam. Geen ideale voorbereiding dus op een fietsreis.

Intussen liggen er 'camion' banden (Schwalbe Marathon XR) op mijne velo. Zeer gemakkelijk voor het modderpaadje dat iedere dag op mijn weg ligt maar zwaar op gewone asfalt (of ligt het toch aan de wind?). Verder dient nog elk schroefje gecontroleerd te worden. Zo staan we op de luchthaven niet voor verrassingen als we onze halve fiets moeten demonteren vooraleer ie mee mag op de vlieger.

Nog 11 dagen.....

route

Alvast een voorsmaakje van onze geplande route. Deze keer vrij gedetailleerd uitgepland omdat we toch een idee moesten hebben hoe lang onze etappes waren en of er aan het eind van de dag wel een slaap plaats zou zijn. En 3 landen in 1 maand tijd is vrij ambiteus dus om alles te zien wat er op het verlanglijstje staat was een strakke planning nodig.

Dus:

- 2 dagen acclimatiseren in Bangkok. Dit geeft ons tijd om nog wat papierwerk in orde te maken

- met de nachttrein nr Nong Khai. Dit stadje ligt aan de friendship bridge, de grens met Laos.

- een dagje om Vientiane, de hoofdstad van Laos, te verkennen.

- daarna vliegen we er meteen in met een etappe van 140 km langs de overs van de Mekong rivier. De rest, zo'n 500 km tot in het diepe zuiden van Laos doen we met de bus want dit zijn lange eentonige etappes.

- Zo komen we bij de eerste klimmetjes met een 3 daagse lus over het Bolaven plateau, een jungle-achtig gebied.

- Vervolgens zetten we onze weg langs de Mekong voort tot aan de Cambodjaanse grens waar de Mekong zich tussen 4000 eilandjes door wringt. Dus dat wordt af en toe de veerboot nemen en genieten van mooie avonden op een eiland (met bijhorende muggen vrees ik).

- Een keer de grens over wordt het hard stofvreten. Het noorden van Cambodja is arm, de wegen nog niet geasfalteerd en vol bomkraters. We zullen ons moeten beperken tot kortere ettapes. Ook de moeilijkste plaatsen om overnachting te vinden, wellicht bij de plaatselijke bevolking.

- Zo komen we tot Kampot. Van daaruit volgt weer een lange dag transport om tot in Siem reap te geraken. Dat is de uitvalsbasis om het magistrale Angkor Watt complex te verkennen. En rara, wat is het ideale vervoersmiddel om al die tempels te bekijken: juist, ons stalen ros.

- Daarna kruipen we de boot op naar Battambang, een tochtje die in elke reisgids als de mooiste van Cambodja beschreven wordt. We hebben daarvoor speciaal onze route verlegd. Vanuit Battambang per gemotoriseerd verkeer naar hoodstad Phnom Penh om alles over de rode Khmer te leren.

- Vanuit Phnom Penh rijden we in verschillende ettapes naar Sihanouville aan de zee en van daaruit gaat het verder naar de grens met Thailand.

- Eenmaal de grens over nemen we de boot naar Ko Chang, één van die paradijselijke eilanden met azuurblauw water, witte stranden en palmbomen om nog een paar dagen uit te rusten.

- Dan terug naar Bangkok en dan zit het er helaas alweer op.

iets minder dan 2 weken te gaan

Het begint nu echt dichtbij te komen. En dat voel ik. Mijn bloed zit vol onrust en de dagen tussen nu en afreis zijn er teveel aan. Alhoewel, er moeten nog heel wat voorbereidingen gebeuren: EHBO in orde maken, de fietsen verder afregelen, papierwerk...
Rugzakvakanties zijn we intussen zo gewoon dat we haast blindelings weten wat er allemaal in de rugzak moet en hoe we het weg stouwen (altijd veel te veel uiteraard). Een lange fietsvakantie is voor ons nieuw en lag het aan Bart, dan nam ie een halve fietswinkel aan reserve onderdelen mee. Zo liggen er nu bij mij ijzersterke Schwalbe Marathon XR buitenbanden op, zo ongeveer onverwoestbaar (camionbanden precies) en toch probeert Bart mij ervan te overtuigen om minstens 1 reserve buitenband van 0.790 kg mee te zeulen...je weet maar nooit??? Ank en Kristien hebben deze banden op hun tochtje van een jaar op veel slechtere wegen dan wij zullen fietsen nooit kapot gereden Nu ja, aard van het beestje ;).
Overgewicht, dat zal ons grootste probleem worden. Wij mogen elk 20 kilo bagage meenemen. De fietsen wegen er al zo'n 17 kilo elk. Gelukkig moet er wel geen tent, kookgerief en slaapgerief mee dus dat scheelt wel. Barts halve fietswinkel, reisgidsen en kaarten zullen de rest van de kilos wel opvullen.
Verder is de grootste schrik dat of de fietsen ginder in Bangkok niet van de transportband zullen komen of dat ze in erbarmelijke staat zullen zijn. Nu ja, vingers gekruist en we zien wel waar we komen....

hoe het werkt?

Bloggen, al goed en wel maar hoe werkt dit allemaal? Een fototje in mijn profiel krijgen moet blijkbaar via deze weg ('t is te zeggen, ik weet nog niet beter)

Ik vermoed dat ik vandaag toch nog enige blogs zal moeten posten :)

Eerste blog

Bart en ik slaan wel eens onze vleugels uit, liefst zo ver mogelijk dan.

Vroeger zochten we in elk hol van pluto ergens een internet café, met de bijhorende lokale muziek, trage verbinding en vuil toetsenbeurt. Vervolgens typten we dan steevast een paginas lange email om het thuisfront op de hoogte te houden van lief en leed aan de andere kant van de wereld. Meestal begaf de verbinding het dan bij de voorlaatste regel en weg was de tekst.

Als je nu met je tijd mee wil zijn dan blog je. Dus voortaan zullen wij proberen om onze avonturen onder deze vorm met jullie te delen.

Veel 'lees'plezier

bart en heidi